ابوالحسن تسلی شیرازیتَسَلّی، تخلص چند شاعر پارسی زبان ایران و هند در سده‌های ۱۱-۱۳ق/۱۷-۱۹م است. ابوالحسن تسلی شیرازی یکی از شعرایی است که به تسلی تخلص یافته است. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن تسلی شیرازی فرزند میرزاجعفر، از سادات دستغیب شیراز است. وی مدتی در خدمت ابوالوالی به تحصیل پرداخت، پس از آن به اصفهان و سپس به عتبات رفت و بار دیگر به شیراز بازگشت. از او ابیاتی در تذکره‌ها نقل شده است. [۱]
صبا، محمدمظفرحسین، تذکرۀ روز روشن، ج۱، ص۱۵۱، به کوشش محمدحسین رکن‌زادۀ آدمیت، تهران، ۱۳۴۳ش.
[۲]
عبرت، محمدعلی، مدینة الادب، ج۱، ص۵۶۶، تهران، ۱۳۷۶ش.
[۳]
داور، محمدمفید، مرآت الفصاحه، ج۱، ص۱۱۸، به کوشش محمود طاووسی، شیراز، ۱۳۷۱ش.
۲ - فهرست منابع(۱) داور، محمد مفید، مرآت الفصاحه، به کوشش محمود طاووسی، شیراز، ۱۳۷۱ش. (۲) صبا، محمدمظفرحسین، تذکرۀ روز روشن، به کوشش محمدحسین رکن‌زادۀ آدمیت، تهران، ۱۳۴۳ش. (۳) عبرت، محمدعلی، مدینة الادب، تهران، ۱۳۷۶ش. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تسلی»، شماره۵۹۲۹. رده‌های این صفحه : تسلی (شاعران) | شعرای شیراز
|